Αναγνώστες

Στην περίπτωση που κάποιος από τους συνδέσμους που προτείνονται στο ιστολόγιο δεν είναι ενεργός ή είναι εσφαλμένος, μπορείτε να με ενημερώνετε είτε μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος είτε μέσω σχολίου. Ευχαριστώ.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΥΛΙΚΟΥ

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί θα βρείτε τις οδηγίες εκτύπωσης του υλικού του ιστολογίου.
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/p/blog-page_18.html

ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

Για να αναζητήσετε θεματικές ενότητες, δείτε πρώτα στο πλάι του ιστολογίου, στο μενού ΕΤΙΚΕΤΕΣ. Διαλέξτε το θέμα που σας ενδιαφέρει. Κλικάρετε δύο φορές και στην οθόνη που θα εμφανιστεί, δείτε όλες τις σχετικές αναρτήσεις. Σε κάθε σελίδα μπορείτε να δείτε μέχρι 10 αναρτήσεις για το κάθε θέμα. Για να μπορέσετε να δείτε και τις υπόλοιπες αναρτήσεις για το θέμα που σας ενδιαφέρει, επιλέξτε Παλαιότερες Αναρτήσεις.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ (ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ)

Σχετικά με την αναδημοσίευση:

Αγαπητοί συνάδελφοι και γονείς, όλο το υλικό που έχει το όνομά μου και την υπογραφή του ιστολογίου "Δραστηριότητες, παιδαγωγικό και εποπτικό υλικό για το Νηπιαγωγείο & το Δημοτικό" είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ και προς ελεύθερη προσωπική χρήση για όλους. Ωστόσο απαγορεύεται η εμπορική του εκμετάλλευση, δηλαδή να χρησιμοποιηθεί υλικό που έχω φτιάξει εγώ για να κερδοσκοπήσει κάποιος είτε μέσω του υλικού αυτού καθεαυτού, είτε μέσω διαφημίσεων (το κείμενο το δανείστηκα από τη συνάδελφο Ιωάννα Χατσίκου).

Επίσης, παρακαλώ όποιον θέλει να κάνει αναφορά στο περιεχόμενο των αναρτήσεων, να αναρτήσει τον ΣΥΝΔΕΣΜΟ από τη γραμμή URL της κάθε ανάρτησης και ΟΧΙ ΑΥΤΟΥΣΙΟ το περιεχόμενο της ανάρτησης ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ. Ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία.

ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ SLIDESHARE ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

Όλες οι αναρτήσεις του ιστολογίου από την ιστοσελίδα του Slideshare έχουν επικαιροποιηθεί και έχουν μεταφερθεί πλέον στο προσωπικό μου drive ως νέοι σύνδεσμοι και βεβαίως το υλικό είναι διαθέσιμο δωρεάν.

Θα ήταν για μένα εξαιρετική τιμή, αν θέλατε να γίνετε μέλη στη Δημόσια Ομάδα στο Facebook που διαχειρίζομαι, με το όνομα "Μία τάξη, μία καρδιά, ένα όνειρο", για να ενημερώνεστε για τις πιο πρόσφατες αναρτήσεις, να γνωρίζετε τη δουλειά σπουδαίων συναδέλφων και να αναρτάτε όσες όμορφες δημιουργίες και ιδέες έχετε. Σας ευχαριστώ πολύ.

Τάνια Μάνεση

https://www.facebook.com/groups/212648049523134


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

22 Ιαν 2023

"10 κίτρινα παπάκια" του Eric Carle - διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού

 Για το παραμύθι του Eric Carle "10 κίτρινα παπάκια" ακολουθούν χρήσιμοι σύνδεσμοι με προτάσεις διδακτικής αξιοποίησης.
1.
http://www.bloomingbrilliant.net/10-little-rubber-ducks/
(πρόταση κατασκευής σε χάρτινο πιάτο)
2.
https://www.teacherspayteachers.com/Product/VA-Math-13-Ordinal-Positions-Ten-Rubber-Ducks-6332498?st=557aae0b95dfda726d875b389b68adc3
(ενδιαφέρουσα παρουσίαση με δραστηριότητες για τον προσανατολισμό και τους τακτικούς αριθμούς, που προστίθεται δωρεάν στο Drive)
3.
(ομαδική εργασία)
4.
5.
Βρείτε τα online παιχνίδια στον σύνδεσμο:


Τα ίδια παιχνίδια θα τα βρείτε στα αγγλικά στον σύνδεσμο που ακολουθεί:

30 Σεπ 2022

"Ο Θαλής και ο Μπαχ": ένα παραμύθι της Ρένας Ντέρα για τη δύναμη της μουσικής και της φιλίας

 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων προτείνεται διδακτική αξιοποίηση με ανοικτού τύπου φύλλα εργασίας για το παραμύθι της Ρένας Ντέρα "Ο Θαλής και ο Μπαχ".

Μια μάλλον διαφορετική γνωριμία ανάμεσα σε έναν γάτο και ένα βιολί θα εξελιχθεί σε μία δυνατή φιλία, που με τη δύναμη της μουσικής και της αληθινής αγάπης, καταφέρνει να προσπεράσει όλα τα εμπόδια και όλες τις δυσκολίες.

Ένα εξαιρετικό παραμύθι για την αξία της φιλίας, της συνεργασίας και της μουσικής.

Διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού:






26 Φεβ 2022

22 Μαρτίου (Παγκόσμια Ημέρα Νερού): ένα παραμύθι για την εξοικονόμηση νερού και την προστασία του περιβάλλοντος

 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22 Μαρτίου), προτείνεται ένα εικονογραφημένο παραμύθι για την εξοικονόμηση νερού και την προστασία του περιβάλλοντος.

Εμπνευσμένο από την ιστορία της Κόκκινης Κοτούλας.

Βρείτε το παραμύθι στον σύνδεσμο:

"Οι 4 φίλοι της βελανιδιάς"

https://drive.google.com/file/d/1w4u5n0xCRt9Iry2aZQBYmRR-5kCV4sbZ/view


Διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού:

1.
Φύλλα εργασίας



2.
Online παιχνίδια



8 Νοε 2021

"Η αγκαλιά της βελανιδιάς": ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

 Ακολουθεί ένα παραμύθι της συναδέλφου Γιάννας Μαγαλιού.
Ένα παραμύθι που θα μπορούσε μεταξύ άλλων να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και συγκεκριμένα του 2ου θεματικού κύκλου "Φροντίζω το περιβάλλον".

Ευχαριστώ πολύ τη συνάδελφο για την εμπιστοσύνη.

Η αγάπη της βελανιδιάς



Η βελανιδιά κούνησε τα κλαδιά της και τα λιγοστά φύλλα που

 είχε, έπεσαν στο χώμα.

Ήταν Νοέμβριος, ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου.

Η βελανιδιά είχε φυτρώσει στην πλαγιά ενός βουνού ανάμεσα σε

 πέτρες και βράχια. Πιο μακριά υπήρχε  ένα ολόκληρο δάσος από

 βελανιδιές και πολλά άλλα  δέντρα.Το δάσος όμως αυτό κάηκε

 από μια μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε το περασμένο καλοκαίρι.

 Η ίδια ούτε που κατάλαβε πώς γλίτωσε....

Η βελανιδιά διακόσια χρόνια σε κείνο το μέρος είχαν δει πολλά

 τα μάτια της, και καλά και άσχημα: είχε δει να βλασταίνουν νέα

 δέντρα και να μεγαλώνουν, πουλιά να κάθονται στα κλαδιά τους

 και να χτίζουν φωλιές. Έβλεπε κάθε άνοιξη τα λουλούδια και

 τους θάμνους να ανθίζουν, ζωάκια να σκαρφαλώνουν στους

 κορμούς των δέντρων, να λιάζονται ή να παίζουν κρυφτό:

 σκίουροι, ασβοί, χελώνες, αλεπούδες, σκαντζόχοιροι...

Το γέρικο δέντρο όμως είδε και ξυλοκόπους να πριονίζουν τους

 κορμούς των δέντρων κι αυτά να πέφτουν κάτω άψυχα με ένα

 βουητό σαν κλάμα.

Την ίδια δεν την πείραξαν ποτέ οι ξυλοκόποι, γιατί είχε μια

 τεράστια τρύπα στον κορμό της και δεν τους ήταν

 χρήσιμη. Έμεινε εκεί λοιπόν η Βελανιδιά για πάρα πολλά 

χρόνια, τέτοιο κακό όμως πρώτη φορά έζησε.

-Θεέ μου, σκέφτηκε το δέντρο για ακόμη μια φορά εκείνο το

 πρωινό του φθινοπώρου,τι καταστροφή είναι αυτή!!!!! 

Κανένα  από τα χρώματα που έχει ένα δάσος δεν υπήρχε, μόνο το μαύρο χρώμα κυριαρχούσε παντού.

Δεν ήταν μόνο η μοναξιά της που την τρόμαζε, ήταν και η

 ανησυχία της για τα ζωάκια που ζούσαν σ’ αυτό το δάσος. 

Μετά από αυτό το μεγάλο κακό της πυρκαγιάς δεν τα είχε

 ξαναδεί...

Ξαφνικά ένα θρόισμα ακούστηκε, η Βελανιδιά ξαφνιασμένη

 κοίταξε γύρω της.

-Δεν το πιστεύω!!!Τσίκλη, εσύ είσαι; Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω μετά από τόσο καιρό!

Ο Τσίκλης ήταν ένας δρυοκολάπτης και ήταν από παλιά

 τακτικός επισκέπτης της βελανιδιάς.Έμπαινε στη μεγάλη τρύπα

 που είχε στον κορμό της και έτρωγε τα μυρμήγκια και τις

 κάμπιες που έβρισκε εκεί.

-Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω ξανά, είπε το

 πουλί. Τρομοκρατήθηκα και έφυγα μακριά όπως κι όλα τα ζώα

 του δάσους.

-Πες μου, ρώτησε η Βελανιδιά με αγωνία, πού είναι οι υπόλοιποι;

 Πού βρίσκονται;

-Φύγαμε όλοι μακριά για να γλιτώσουμε, τώρα όμως που

 πλησιάζει ο χειμώνας, πού θα πάνε τα ζωάκια για να 

 κοιμηθούν; Πού θα βρουν μέρος για να προστατευθούν από το

 κρύο και το χιόνι;

-Μη λυγίζεις και μην απελπίζεσαι, είπε το δέντρο, έλα όσο είναι

 ακόμη νωρίς πριν πιάσει το πολύ κρύο μπες μέσα στην τρύπα

 στον κορμό μου, όπως έκανες παλιά, και  σκάψε  βαθιά με την

 μύτη σου για να μπουν μέσα οι φίλοι μας να σωθούν.

Ο Τσίκλης ενθουσιάστηκε με την ιδέα και έπιασε αμέσως

 δουλειά. Ήταν πολύ κοπιαστικό για το μικρό πουλί, αλλά όσο

 σκεφτόταν ότι έτσι θα σωθούν οι φίλοι του από τον βαρύ

 χειμώνα, δε δίστασε λεπτό.

Μετά από αρκετές μέρες σκληρής εργασίας, ο Τσίκλης είπε στη

 Βελανιδιά:

-Νομίζω ότι τα κατάφερα, θα πάω να βρω τους φίλους μας.

-Θα σε περιμένω με αγωνία, φώναξε η Βελανιδιά, καθώς έβλεπε

 τον Τσίκλη να χάνεται πετώντας στον ορίζοντα.

Μετά από λίγες μέρες η Βελανιδιά είδε από μακριά να

 καταφτάνουν τα αγαπημένα της ζωάκια.

Έτσι η μεγάλη τρύπα στον κορμό της έγινε μια μεγάλη

 ΑΓΚΑΛΙΑ όπου οι φίλοι της θα περνούσαν προστατευμένοι τον

χειμώνα...

                                               

ΤΕΛΟΣ

25 Σεπ 2021

"Το μαγικό φίλτρο": ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

 Ακολουθεί ένα παραμύθι της συναδέλφου Γιάννας Μαγαλιού.

Ένα παραμύθι που ‘επιχειρεί’ να περάσει στα παιδιά το μήνυμα της αγάπης, της φιλίας και της αυτοθυσίας.





Ευχαριστώ τη συνάδελφο που μου εμπιστεύτηκε την εξαιρετική της δουλειά.

 


              ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΦΙΛΤΡΟ               

    Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα κάστρο, ζούσαν ευτυχισμένοι ένας βασιλιάς με την βασίλισσά του και τον γιο τους Κωνσταντίνο. Ο λαός αγαπούσε πολύ την βασιλική οικογένεια και η ζωή τους κυλούσε ήρεμα, η κάθε μέρα τους ήταν γεμάτη χαρά και οι καρδιές τους ξέχειλες από αγάπη. Δεν έλειπε το γέλιο από αυτούς τους ανθρώπους και η διασκέδαση, όταν τελείωναν τις δουλειές τους. Κοντά στο κάστρο ήταν μια λίμνη και εκεί μέσα ζούσε μια γυναίκα, η Σκοτεινή, έτσι την έλεγαν όλοι και πίστευαν ότι ήταν μάγισσα.  

    Η Σκοτεινή ζήλευε την ευτυχία των ανθρώπων που ζούσαν πίσω από τα τείχη του Κάστρου και σκεφτόταν πάντα, πώς θα τους κάνει κακό. Η Σκοτεινή έφτιαξε λοιπόν ένα μαγικό φίλτρο και μια φθινοπωρινή μέρα καβάλησε ένα σύννεφο, το ράντισε με το δηλητήριό της και το οδήγησε πάνω από το Κάστρο. Η βροχή που έπεσε, δηλητηρίασε το νερό που έπιναν οι άνθρωποι έτσι αυτοί έπαψαν να χαμογελούν, να χαίρονται και οι καρδιές τους έγιναν σκληρές σαν πέτρα.

    Τη μέρα όμως που η Σκοτεινή επισκέφτηκε το κάστρο, το βασιλόπουλο δεν ήταν εκεί. Είχε πάει με το άλογο του, το Χιόνι, στο κοντινό δάσος. Το άλογο του Κωνσταντίνου το έλεγαν Χιόνι γιατί ήταν κάτασπρο, είχε ανθρώπινη φωνή και ήταν ο πιο αγαπημένος φίλος του παιδιού. Το άλογο το είχε κάνει δώρο στον Κωνσταντίνο η νονά του, μια νεράιδα που την έλεγαν Ηλιαχτίδα. Η νεράιδα ζούσε στο βουνό απέναντι από το Kάστρο εκεί όπου ανατέλλει ο ήλιος κάθε πρωί.

    Όταν ο Κωνσταντίνος επέστρεψε στο Κάστρο από το δάσος όλα ήταν διαφορετικά, δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβη. Ο πατέρας του, η μητέρα του και όλοι οι άνθρωποι ήταν ψυχροί και  αδιάφοροι.

 

-Μα τι να έγινε άραγε; αναρωτιόταν το παιδί.

Η μητέρα του  σταμάτησε να τον αγκαλιάζει και ο πατέρας του έπαψε να του μιλάει τρυφερά.

 Μόνο με το Χιόνι μπορούσε να μιλήσει το παιδί και με αυτόν κάλπαζε έξω από το Κάστρο ψάχνοντας να βρει τη λύση. Ο Κωνσταντίνος απελπισμένος από όλα αυτά που συνέβησαν, σκέφτηκε να ανέβει στο βουνό για να συναντήσει τη νονά του την Ηλιαχτίδα και να την συμβουλευτεί.

    Μόλις εκείνη τους είδε να φτάνουν έλαμψε το χαμόγελό της σαν τον ήλιο.

    - Καλώς τους, ελάτε μέσα! 

 Το σπίτι της ήταν μικρό, άστραφτε όμως και τα βράχια που είχε για τοίχους γυαλοκοπούσαν.

    - Νονά, λέει το παλικάρι, πρόβλημα μεγάλο έχουμε στο παλάτι του πατέρα μου και στον λαό μας.

 - Το ξέρω Κωνσταντίνε, απάντησε η Ηλιαχτίδα. Η μάγισσα Σκοτεινή φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Κάστρο. Δηλητηρίασε τις καρδιές των γονιών σου και όλων των ανθρώπων. Εσύ θα λύσεις τα μάγια.

Πως θα το καταφέρω αυτό, νονά; ρώτησε το παιδί.

 

     Η Σκοτεινή έκλεψε την χρυσή μου κούπα όπου είχα βάλει το πιο δυνατό αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια, το φίλτρο της ΑΓΑΠΗΣ, και την έκρυψε μέσα στα βαθιά νερά της λίμνης. 

Εκεί πρέπει να πάτε.

Ο Κωνσταντίνος και το άλογο κάλπασαν προς το μέρος που τους είπε η Ηλιαχτίδα. Όταν έφτασαν στη λίμνη το άλογο είπε:

 - Μας πώς να μπούμε στο νερό; Θα πνιγούμε.

Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους η μάγισσα

          Χα χα χα, και βέβαια δε θα μπορέσετε να ψάξετε στη λίμνη για την κούπα της νονάς σου!  Για να γίνει αυτό πρέπει να πάρω τη μιλιά του αλόγου σου, Κωνσταντίνε.

 - Όχι, λέει το παλικάρι, αυτό δεν θα γίνει ποτέ!

                 - Ναι, λέει το άλογο που η αγάπη του για το παιδί ξεχείλιζε, δέχομαι να δώσω τη φωνή μου!


Η μάγισσα τότε του πήρε τη φωνή και το άλογο δεν μπορούσε πια να μιλήσει. Μπήκαν στη λίμνη και άρχισαν να ψάχνουν. Προχώρησαν σε πιο βαθιά νερά, πιο σκοτεινά και η αγωνία τους ήταν μεγάλη. 


Ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά σε έναν βράχο τεράστιο που ήταν σκεπασμένος με πολλά φύκια και άλλα πλάσματα της λίμνης. Ο Κωνσταντίνος κοίταξε καλύτερα και εκεί κοντά είδε μια πόρτα.

- Χιόνι, εδώ βλέπω μια πόρτα, εμπρός να την ανοίξουμε.

      Έσπρωχναν και οι δυο με όλη τους την δύναμη, όταν φάνηκε  μπροστά τους πάλι η Σκοτεινή και τους είπε:

 - Άδικα προσπαθείτε, δε θα ανοίξει η πόρτα, αν δε μου δώσεις τη ζωή του φίλου σου.


-  Όχι, φώναξε ο Κωνσταντίνος με απελπισία, ποτέ!

Τότε λοιπόν οι γονείς σου και ο λαός σου θα έχουν για πάντα μια πέτρινη καρδιά, είπε η μάγισσα.

 Το άλογο πήγε πολύ κοντά στην κακιά γυναίκα, ήταν έτοιμο να θυσιάσει την ζωή του. Όλη η αγάπη του για το παιδί έλαμπε στα μάτια του, ολόκληρη η λίμνη έλαμψε από αυτήν την αγάπη!

         -  Όχιιιιιι, φώναξε η Σκοτεινή, ανάθεμα στην αγάπη και στη φιλία σας!!!!

    Εξαφανίστηκε η μάγισσα μέσα στα νερά της λίμνης, την χάσανε από τα μάτια τους ο Κωνσταντίνος και το Χιόνι. Λύθηκαν τα μάγια και το Χιόνι ξαναβρήκε τη φωνή του. Η πόρτα τραντάχτηκε και άνοιξε. Ένα δωμάτιο εμφανίστηκε μπροστά στο παιδί και στο άλογο. Μια κούπα χρυσή ήταν στο κέντρο του δωματίου. Μέσα είχε το αντίδοτο για το δηλητήριο της μάγισσας, ο Κωνσταντίνος πήρε την κούπα και άρχισαν να καλπάζουν με το άλογο έξω από τη λίμνη.     

    Έφτασαν στο Κάστρο κατάκοποι, αλλά δεν σταμάτησαν. 

Ο Κωνσταντίνος ράντισε με το φίλτρο όλες τις πηγές, για να πιουν οι άνθρωποι. Η χρυσή κούπα δεν άδειαζε, ήταν πάντα γεμάτη, γιατί μέσα της δεν είχε ένα απλό φίλτρο, είχε το φίλτρο της ΑΓΑΠΗΣ.

    Αμέσως όλοι οι άνθρωποι στο Κάστρο ξαναβρήκαν τον εαυτό τους, γελούσαν ξανά, αγκαλιάζονταν, η χαρά ξαναγύρισε στις καρδιές τους. Η Βασίλισσα αγκάλιασε τον γιο της και ο Βασιλιάς χάιδεψε με τρυφερότητα το άλογο.

Ο Κωνσταντίνος και το Χιόνι ήταν πολύ ευτυχισμένοι και η Ηλιαχτίδα τους καμάρωνε από το σπίτι της ψηλά στο βουνό και σκεφτόταν:

-  Να ζητήσω άραγε τη χρυσή κούπα με το φίλτρο μου ή να την αφήσω μήπως και την ξαναχρειαστούν;


Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.


Τέλος        

 

3 Ιουλ 2021

Διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού "Γλαύκος και Ίρις"

Ακολουθεί διαδραστική αφίσα με εκπαιδευτικό υλικό με αφορμή το παραμύθι "Γλαύκος και Ίρις" της συγγραφέως Σοφίας Νινιού. Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος eTwinning με θέμα -Η διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού "Γλαύκος και Ίρις"- από τους μαθητές του Νηπιαγωγείου Αρφαρών και του 2ου Νηπιαγωγείου Νέας Σμύρνης, με υπεύθυνες εκπαιδευτικούς τις συναδέλφους Γεωργία Τζήλου και Φωτεινή Καϊλάρη.

Βρείτε τη διαδραστική αφίσα στον σύνδεσμο:

https://www.thinglink.com/scene/1458506139355316226


Ευχαριστώ πολύ τις συναδέλφους που μου εμπιστεύτηκαν τη δουλειά τους.



29 Μαΐ 2021

"Λίνα, μη φοβάσαι το σκοτάδι!", ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

       Λίνα,  μη φοβάσαι το σκοτάδι!

[της Γιάννας Μαγαλιού]

Επειδή το παραμύθι της συναδέλφου είναι υπό έκδοση, για ευνόητους λόγους έχει αφαιρεθεί από το ιστολόγιο.


28 Μαρ 2021

Online ανοιξιάτικα παραμύθια και βίντεο: 20 χρήσιμοι σύνδεσμοι

 Ακολουθούν 20 χρήσιμοι σύνδεσμοι με βίντεο και παραμύθια 
με θέμα την άνοιξη.


1.
https://www.youtube.com/watch?v=6Qh8YCexMvI
("Η πριγκίπισσα Άνοιξη")
2.
("Άνοιξη και το κουνελάκι χάνει τον δρόμο για το σπίτι", παραμύθι)
3.
&
("Το κόκκινο παραμύθι")
4.
("Το παραμύθι της άνοιξης")
5.
("Μήπως είσαι η άνοιξη;", παραμύθι)
6.
(cgi βίντεο για την άνοιξη)
7.
("Η πρώτη μέρα της άνοιξης", cgi βίντεο)
8.
("Η άνοιξη είναι εδώ", παραμύθι στα αγγλικά, που μπορεί να διαβαστεί στα ελληνικά χωρίς ήχο, εδώ θα βρείτε και το κείμενο)
9.
("The thing about spring": πολύ όμορφο παραμύθι για την άνοιξη, με αγγλικούς υπότιτλους επίσης)
10.
("Όταν έρχεται η άνοιξη", ένα ακόμα παραμύθι στα αγγλικά)
11.
(Τι συμβαίνει την άνοιξη; εξαιρετικό βίντεο για την άνοιξη και τις αλλαγές στη φύση)
12.
(Μαθαίνω για την άνοιξη, από τη σειρά Picou Picou)
13.
(H άνοιξη για παιδιά, ένα ακόμα εξαιρετικό βίντεο με τις αλλαγές στη φύση με αληθινές εικόνες και στιγμιότυπα)
14.
(Η άνοιξη, από τη σειρά Junior Explorers)
15.
(για τα λουλούδια της άνοιξης)
16.
("Η κυρία Μίνα και η άνοιξη", του Χρήστου Μπουλώτη)
17.
(ακόμα ένα ενδιαφέρον βίντεο για την άνοιξη)
18.
(πολύ ενδιαφέρον βίντεο για την άνοιξη)
19.
(ένα ακόμα παραμύθι στα αγγλικά)
20.
("Αντίο, χειμώνα!", ένα ακόμα παραμύθι για την άνοιξη στα αγγλικά)
&
("Το ξύπνημα της άνοιξης", εξαιρετικό ολιγόλεπτο cgi βίντεο)

25 βιβλιοπροτάσεις με ανοιξιάτικα παραμύθια:

18 Μαρ 2021

"Η ιστορία ενός πεύκου": παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

 Ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

την οποία ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη.


      Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΕΥΚΟΥ

-Μα πού με πάτε,αφήστε με! ακούστηκε μια φωνούλα τσιριχτή,γεμάτη αγωνία.

Οι δύο άνθρωποι όμως δεν άκουσαν τίποτα, γιατί μιλούσαν μεταξύ τους.

-Εγώ λέω να το φυτέψουμε εδώ στην  αυλή του σχολείου, είπε ο ένας.

-Ναι, καλή ιδέα, είπε ο άλλος.Έτσι κι αλλιώς καταδικασμένο ήταν εκεί που το βρήκαμε ανάμεσα σε δύο τσιμεντένιους τοίχους. Πώς κατόρθωσε κι φύτρωσε εκεί ένα πεύκο;

Οι δύο άνθρωποι άνοιξαν την μεγάλη καγκελόπορτα του σχολείου, μπήκαν στην αυλή κι άρχισαν να σκάβουν! Ο ένας από αυτούς έσκυψε κι έπιασε το αδύναμο φυτό.

Το μικρό πεύκο ανατρίχιασε από τον φόβο!

-Θεούλη μου, τι άλλο θα πάθω ακόμα; Δε φτάνει που με ξερίζωσαν; Ακόμα πονάω από το τράβηγμα.

Οι άνθρωποι έβαλαν το μικρό φυτό μέσα σε μια λακκούβα, σκέπασαν τις ρίζες του με χώμα κι έριξαν γύρω του μπόλικο νερό.

-Ό,τι είναι γραφτό του, είπε ο ένας άνθρωπος, θέλει ζήσει, θέλει ξεραθεί κι έφυγαν.....

Το  πεύκο, όταν έμεινε μόνο του, τέντωσε τα μικρά κλαδιά του κι κοίταξε τριγύρω.

Πέρα στην άλλη άκρη τής αυλής είδε ότι υπήρχε ένα μεγάλο δέντρο πράσινο κι φουντωτό.

-Έεεε!  φώναξε όσο μπορούσε πιο δυνατά, όμως το δέντρο δε φάνηκε να άκουσε τη λεπτή φωνούλα.

-Πωπώ! Τι μοναξιά, μονολόγησε.

Δεν ήξερε πόσες μέρες πέρασαν από τότε που το φύτεψαν εκεί. Κάθε πρωί καλημέριζε τον ήλιο κι εκείνος το χάιδευε με τις ακτίνες του κι του  έλεγε:

-Καλημέρα, μικρό πεύκο. Kαι περνούσαν οι μέρες......

Ώσπου μια μέρα φασαρία μεγάλη ακούστηκε, γέλια, τρεχαλητά. Ένα τσούρμο από παιδιά ξεχύθηκε στην αυλή του σχολείου. Ακούστηκε τότε μια φωνή.

-Ελάτε μη τρέχετε,μπείτε σε μια σειρά και περάστε στην τάξη σας! Έπειτα έγινε ησυχία...

 -Είναι τα παιδιά, ψιθύρισε ο Ήλιος στο πεύκο, θα έρχονται κάθε πρωί για να κάνουν μάθημα και στο διάλειμμα θα παίζουν στην αυλή.

-Ω αλήθεια!!! Τι υπέροχο! Θα έχω συντροφιά, είπε το δεντράκι.

Πραγματικά κάθε μέρα τα παιδιά έτρεχαν κι έπαιζαν στην αυλή.

-Προσέξτε θα με πατήσετε, τσίριζε κάθε φορά το δεντράκι, όταν τα παιδιά το πλησίαζαν επικίνδυνα. Κάποια μέρα ένας μικρούλης έσκυψε από πάνω του.

-Τι είσαι εσύ; είπε το παιδί.

-Είμαι ένα πεύκο, δε βλέπεις; Και κούνησε τα λιγοστά φυλλαράκια του που έμοιαζαν με βελόνες. Ο μικρός έσκυψε, το ακούμπησε λίγο κι έφυγε.

-Αχ, τι ζεστασιά ήταν αυτή που ένιωσα, είπε το πεύκο. Κι ο καιρός περνούσε....πότε κρύο, πότε ζέστη.

Το πεύκο έβλεπε το άλλο δέντρο που ήταν στην αυλή να αλλάζει. Πότε γέμιζε λουλούδια, πότε έβγαζε καταπράσινα φύλλα, μερικές φορές μάλιστα ήταν γεμάτο από ολοστρόγγυλους, κόκκινους καρπούς κι άλλοτε τα φύλλα του κιτρίνιζαν,έ πεφταν στο χώμα κι αυτό έμενε γυμνό μόνο με τα κλαδιά του.

-Πόσο θα ήθελα να αλλάζει κι μένα η φορεσιά μου, παραπονέθηκε στον ήλιο .

-Δε γίνεται εσύ είσαι ένα πεύκο, δεν είσαι σαν τη βυσσινιά που είναι  απέναντι στην αυλή.

Ο καιρός περνούσε...

Το δέντρο μεγάλωνε, όλο μεγάλωνε και χαιρόταν με τις φωνές κι τα γέλια των παιδιών, δεν ένιωθε πια μοναξιά!

-Ε, παιδιά ελάτε να δείτε! Το πεύκο μας έβγαλε το πρώτο του κουκουνάρι! Έτρεξαν όλα να δουν το δεντράκι, κι αυτό πάλι τεντώθηκε περήφανο και δυνατό.

 Έστηναν χορό τα παιδιά γύρω από το πεύκο, του μιλούσαν, όταν χιόνιζε μάλιστα, κρεμούσαν μπάλες στα κλαδιά του και στην κορυφή του έβαζαν  ένα αστέρι σαν αυτά που έβγαιναν το βράδυ στον ουρανό.

-Τι ωραία που περνάω, σκεφτόταν.

Ο αέρας περνούσε ανάμεσα στα κλαδιά του και σφύριζε:

-Τυχερό που είσαι, τα παιδιά σ’αγαπούν!

-Μα κι εγώ τ’αγαπώ απαντούσε, κι όλο μεγάλωνε...

Στα διαλείμματα τα παιδιά κάθονταν στον ίσκιο του πεύκου να ξεϊδρώσουν από το κυνηγητό, ξάπλωναν στις ρίζες του, αγκάλιαζαν τον κορμό του.

-Θεέ μου, τι ζεστασιά είναι αυτή, σκεφτόταν, και κουνούσε τα μεγάλα πια κλαδιά του με χαρά.

Μόνο το καλοκαίρι ένιωθε μοναξιά, γιατί τα παιδιά έλειπαν από το σχολείο. Τότε στο πεύκο κρατούσαν συντροφιά οι δεκαοχτούρες που είχαν χτίσει φωλιές πάνω στα κλαδιά του και μια κουκουβάγια που πάντα το παρηγορούσε.

-Μη στενοχωριέσαι, θα έρθει το  φθινόπωρο κι θα επιστρέψουν τα παιδιά. Κι έτσι γινόταν...

Περνούσαν τα χρόνια... πότε ζέστη, πότε χιόνια...

Η μεγάλη πόρτα του σχολείου άνοιξε.

-Α, σκέφτηκε το πεύκο, πέρασε το καλοκαίρι, ήρθαν τα παιδιά!!!Τίναξε τις καφέ βελόνες του να πέσουν στο χώμα για να φαίνεται όμορφο,δυνατό. Μα τι θόρυβος είναι αυτός, δεν ακούω γέλια ούτε τρεξίματα, αναρωτήθηκε.

-Ελάτε από δω, δέστε τον κορμό με το σχοινί και τραβήξτε να το ξεριζώσουμε. Έχει γεράσει αυτό το πεύκο κι έγειρε κιόλας.Είναι επικίνδυνο για τα παιδιά.

-Τι κάνετε; Σταματήστε! τσίριξε το δέντρο, όπως είχε τσιρίξει πολλά- πολλά χρόνια πριν.

-Εγώ επικίνδυνο για τα παιδιά; Εγώ τα λατρεύω κι αυτά με αγαπούν!

Κανένας όμως δεν το άκουσε......

Το τράβηξαν με δύναμη.Το πεύκο πόνεσε, όταν οι ρίζες του βγήκαν από το χώμα.Ύστερα πήραν και πριόνιζαν τα κλαδιά του.

-Ελάτε να φορτώσουμε το δέντρο στο φορτηγό είναι τεράστιο κάπου θα χρησιμεύσει, είπε κάποιος.

Το πεύκο βρέθηκε από την αυλή του σχολείου στο εργαστήρι ενός μαραγκού.

- Γερό ξύλο, είπε ο μάστορας, σίγουρα ό,τι φτιάξουμε με αυτό θα μείνει για καιρό...Έπειτα έπιασαν δουλειά. Το έκοβαν, το πλάνιζαν,το κάρφωναν...

-Σκούπισε το ρετσίνι από αυτό το κομμάτι, είπε ο μαραγκός στον βοηθό του.

-Δεν είναι ρετσίνι, φώναξε το πεύκο με απελπισία, είναι τα δάκρυα μου!

Το  δέντρο δεν  ήξερε πόσο καιρό έμεινε σε κείνο το εργαστήριο κι ούτε κατάλαβε πότε βρέθηκε πάλι πάνω σε ένα φορτηγό.

-Από δω, από δω, ακούστηκε μία φωνή, αφήστε το μέσα στην τάξη κι εσείς παιδιά μπείτε σε μια σειρά και περάστε μέσα.

-Το πεύκο σαν να ξύπνησε από λήθαργο,  αναρίγησε.

-Τι έγινε; Πού βρίσκομαι ;

-Ωραία παιδιά, ελπίζω να σας αρέσει η νέα μας βιβλιοθήκη, βοηθήστε τώρα να τοποθετήσουμε τα βιβλία μας.

Ω! Πόσα χεράκια το άγγιζαν καθώς έβαζαν τα βιβλία πάνω του. Τι ζεστασιά! Το πεύκο προσπάθησε να αγκαλιάσει τα παιδιά με τα κλαδιά του, μα δεν είχε πια...

Ένας μικρούλης  πάτησε στο πρώτο ράφι με το ποδαράκι του για να αφήσει πιο ψηλά ένα βιβλίο.

-Κυρία, εδώ έχει λίγο ρετσίνι...

-Μάλλον η βιβλιοθήκη έγινε από κάποιο πεύκο, είπε η δασκάλα.

-Δεν είναι ρετσίνι, είναι τα δάκρυα μου από χαρά που είμαι ξανά με τα αγαπημένα μου παιδιά, είπε το δέντρο, αλλά κανείς δε το άκουσε...

 ΤΕΛΟΣ 

7 Φεβ 2021

"Η Λευκή ταξιδεύει στο δάσος", ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

Με αφορμή την επεξεργασία της θεματικής ενότητας 
"Πολικά Ζώα", ακολουθεί ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού. Ευχαριστώ τη συνάδελφο για την εμπιστοσύνη.



Η ΛΕΥΚΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Η πολική αρκουδίτσα, η Λευκή, κοίταξε τη μαμά της και της είπε:

- Πάω να βρω τους φίλους μου! Θα επιστρέψω σύντομα!

- Πάντα έτσι μου λες, Λευκή, και πάντα αργείς. Να σε δω πώς θα νιώσεις, όταν θα πρέπει να κοιμηθούμε... Πλησιάζει σιγά σιγά ο χειμώνας.

- Ωχ,  όχι πάλι! είπε η Λευκή. Δε φτάνει που ζούμε εδώ στον Βόρειο Πόλο κι είναι όλα τόσο βαρετά, τόσο άσπρα μόνο! Άσπρο το χιόνι, άσπρα παγόβουνα, άσπρη εγώ, άσπροι οι φίλοι μου. Φεύγω μαμά! Θα επιστρέψω σύντομα!

- Κοίτα να μην ξεχαστείς, της φώναξε η μητέρα της.

Η Λευκή έτρεξε γρήγορα προς την παγωμένη θάλασσα. Από μακριά είδε τους φίλους της να κόβουν βόλτες πάνω σε ένα παγόβουνο.

- Έι, περιμένετέ με! Με ένα σάλτο βρέθηκε πάνω στο παγόβουνο παρέα με έναν λευκό αρκούδο, τον Χιονένιο, μία Λευκή Αλεπουδίτσα κι έναν Λευκό Λαγό. Κανένας δεν μπορούσε να τους ξεχωρίσει από μακριά έτσι άσπροι που ήταν όλοι τους πάνω στο παγόβουνο, μόνο η Άσπρη Κουκουβάγια τους είδε  με τα θεόρατα μάτια της  από ψηλά που πετούσε και προσγειώθηκε κοντά τους.

- Γεια σας! Πάλι εδώ;

- Ναι, είπε η Λευκή, πάλι εδώ, αν και βαρέθηκα τα ίδια κι τα ίδια κάθε μέρα, κύλισμα στο χιόνι, βόλτες πάνω στο παγόβουνο...    Αχ και να μπορούσα να ταξιδέψω να δω κάτι διαφορετικό!

- Να, λέει η Κουκουβάγια, γιατί δε λες στη Γαλάζια Φάλαινα; Αυτή κάθε μέρα ταξιδεύει στην παγωμένη θάλασσα.

- Τη Γαλάζια Φάλαινα; απορεί η Λευκή, δεν την ξέρω, δεν έτυχε να την γνωρίσω!

- Όχι, μην πας, είπαν με ένα στόμα όλοι οι φίλοι της, είναι επικίνδυνο!

- Θα πάω, είπε με αποφασιστικότητα η αρκουδίτσα.

- Έλα, Λευκή, της φώναξε η Κουκουβάγια από ψηλά, την βλέπω τη Γαλάζια Φάλαινα που μας πλησιάζει, έλα να σε σηκώσω και να σε αφήσω στην πλάτη της.

Ει, χοπ! η Λευκή έπεσε με τη βοήθεια της Κουκουβάγιας πάνω στη ράχη της φάλαινας κι αυτή ξεφύσηξε με δύναμη το νερό κι μούσκεψε την αρκουδίτσα.

- Εεε τι κάνεις πάνω στην πλάτη μου; φώναξε το τεράστιο κήτος.

- Είμαι η Λευκή, θέλω να ταξιδέψω μαζί σου να δω κι άλλα μέρη να γνωρίσω κι άλλους φίλους, θα με βοηθήσεις; Ααα, μα τι ωραίο χρώμα που έχεις;

Aσφαλώς κι έχω ωραίο χρώμα, είμαι μια Γαλάζια Φάλαινα.

- Τι τέλειο χρώμα!  Εγώ μόνο το άσπρο ήξερα μέχρι σήμερα. Υπάρχουν κι άλλα χρώματα εκτός από το δικό σου το γαλάζιο; Έτσι δεν το είπες;

- Αχά! Ώστε θες να δεις κι άλλα χρώματα! Φύγαμε λοιπόν! Θα πάμε στο Δάσος, εκεί θα δεις πολλά.

Ταξίδεψαν για ώρα, ώσπου η Λευκή κάτι παράξενο είδε στον ουρανό. Μα τι φως είναι αυτό, τι λάμψη!

- Ο ήλιος, Λευκή, της είπε η Γαλάζια Φάλαινα, κίτρινος λαμπερός και ζεστός. Κοίταξε τώρα κάτω, θα δεις το Δάσος. Θα δεις χιλιάδες δέντρα καταπράσινα. Έλα να σε πάω πιο κοντά, εδώ δεν υπάρχει χιόνι, αυτό που βλέπεις κάτω είναι το χώμα. Δεν μπορώ να βγω πιο έξω στην ακτή κολύμπησε κι λίγο μόνη σου!Έχει και πολλά βράχια!

Η αρκουδίτσα έπεσε στο νερό και σε λίγο πάτησε τα ποδαράκια της στο χώμα.

Α!! σκέφτηκε. Άλλη αίσθηση, αυτό δεν είναι παγωμένο σαν το χιόνι. Τινάχτηκε να φύγουν τα νερά από το τρίχωμα της κι ωωω! Τι έκπληξη! Κάποιοι ήταν εκεί κοντά. Πλησιάζει και τι να δει! Οι φίλοι της από τον Βόρειο Πόλο, μόνο που δεν ήταν άσπροι!

- Ποια είσαι εσύ; την ρωτάει ένας λαγός, είσαι ακριβώς ίδια με τη φίλη μου τη Μαύρη Αρκούδα μόνο στο χρώμα διαφέρετε. Εσύ είσαι κάτασπρη!

- Είμαι η Λευκή αρκουδίτσα κι έρχομαι από τον Βόρειο Πόλο! Τι σύμπτωση! Κι εσύ είσαι ίδιος με τον φίλο μου τον Πολικό Λαγό, μόνο που εσύ έχεις άλλο χρώμα, εκείνος είναι κάτασπρος.

- Ναι, εγώ είμαι γκρίζος. Έλα να σου γνωρίσω τους φίλους μου. Από δω η φίλη μου η Κοκκινοκαφετιά Αλεπού, η Μαύρη Αρκούδα, η Χελώνα, το Φίδι κι ο Σκίουρος ο Κοκκινούλης.

- Τι χαρά που σας γνωρίζω, είπε η Λευκή, τι όμορφοι που είστε όλοι!

- Εδώ είναι το σπίτι μας, το Δάσος, είπε η χελώνα. Εδώ ζούμε, ανάμεσα σ’αυτά τα δέντρα με τα πράσινα, κοκκινωπά, πορτοκαλί και κίτρινα φύλλα.

- Αληθινά υπέροχο, τόσα χρώματα, μονολόγησε η Λευκή.

- Ε, Κιτρινομάτα, φώναξε ο Λαγός στη κουκουβάγια που είχε στήσει τραγούδι πάνω σε ένα δέντρο: κουκουβάω-κουκουβάω, έλα να σου γνωρίσουμε μια καινούργια φίλη που ήρθε από το Βόρειο Πόλο.

- Αυτό παραπάει είπε η Λευκή, θα έλεγα ότι είσαι η φίλη μου η Άσπρη Κουκουβάγια κι ότι κάτι έπαθαν τα φτερά σου! Νομίζω ότι ονειρεύομαι, τι ομορφιά, τι χρώματα! Ήταν τόσο χαρούμενη που έγινε το όνειρό της πραγματικότητα!

- Πόσο χαρήκαμε που σε γνωρίσαμε, είπαν όλα τα ζώα του Δάσους, αλλά πολλοί από μας πρέπει να κοιμηθούμε τώρα που έρχεται ο Χειμώνας, και πρέπει να ετοιμάσουμε τις φωλιές μας.

- Αλήθεια; ρώτησε η Λευκή, μα κι εγώ θα κοιμηθώ αγκαλιά με τη μαμά μου για όλο το χειμώνα. Ίσως να δούμε τα ίδια όνειρα, φίλοι μου. Θα μου λείψετε πολύ, όμως πρέπει να επιστρέψω εκεί όπου ανήκω, στον Βόρειο Πόλο, κοντά στη μητέρα μου κι στους φίλους μου.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα γνωστό σφύριγμα, ήταν η Γαλάζια Φάλαινα.

- Έλα, μικρή Λευκή αρκουδίτσα, έλα να επιστρέψουμε στα μέρη μας.

- Γεια σας φίλοι μου, σας υπόσχομαι ότι την Άνοιξη που θα λιώσουν οι πάγοι θα σας επισκεφτώ ξανά!

ΤΕΛΟΣ

23 Ιαν 2021

"Τα δώρα του σκαντζόχοιρου": εικονογραφημένο παραμύθι για τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη

Με αφορμή τη δημοσίευση που θα βρείτε στον σύνδεσμο:
προτείνεται η εικονογραφημένη εκδοχή του παραμυθιού.


Θα τη βρείτε στον σύνδεσμο:

Μία έμμετρη ιστορία για τη διαφορετικότητα (της Γιάννας Μαγαλιού)

 Ακολουθεί μία έμμετρη ιστορία για τη διαφορετικότητα. 
Είναι δημιουργία της συναδέλφου Γιάννας Μαγαλιού.



Τι πειράζει κι αν είμαι διαφορετικός;
Θέλω να με αγαπάτε έτσι κι αλλιώς!

Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποιο όμορφο Λαγοχωριό, 
ζούσε ένας παράξενος λαγός!
Ήταν ήταν γκρίζος, ήταν σταχτής κι είχε μάτια λαμπερά,
μα τα αυτιά του ήταν σαν χωνιά.
Την πρώτη μέρα στο σχολείο,
τα λαγουδάκια είδαν τα αυτιά του σαν αστείο.
 
-Χα χα χα ο Γκριζούλης με τα περίεργα αυτιά.
-Ναι, ναι σαν χωνάκια από παγωτά, φωνάζαν όλοι μαζί
κι από τα γέλια είχαν ξελιγωθεί.
-Μα τι αστείο να έχει τέτοια αυτιά δεν είναι σαν και τα δικά μας όμορφα κι χνουδωτά.

Σκύβει ο Γκριζούλης το κεφάλι
κι από την ντροπή του έρχεται ζάλη.
Επιστρέφει στο σπίτι του στεναχωρημένος.

-Δεν ξαναπάω μανούλα στο σχολειό,
θα μείνω μαζί σου στο σπίτι εδώ.
Οι συμμαθητές μου με κοροϊδεύουν.

-Μη δίνεις παιδί μου σημασία στων παιδιών τα κακόγουστα αστεία! Να πας στο σχολειό σου,μη στεναχωρείς το δάσκαλό σου.

Ξαναπήγε λοιπόν στο σχολειό ο Γκριζούλης λυπημένος κι σκυφτός, ακούει όμως ξανά γέλια, χάχανα, ξεφωνητά.
Τρέχει ο λαγουδάκος στην πόρτα βιαστικός για το σπίτι ξεκινά, όμως τ’αυτιά του βήματα ακούνε απαλά.

Τρέχει κρύβεται στους θάμνους με την καρδιά του 
από φόβο να χτυπά.
Ξαφνικά μπροστά του ξεπροβάλλει όλων των λαγών ο εχθρός
ο ασπρόμαυρος, ο Κούναβος ο φοβερός.
Παίρνει απόφαση μεμιάς στο σχολείο του να επιστρέψει ,
τους συμμαθητές του για να προστατέψει.

Δε το σκέφτεται διόλου, δεν τον νοιάζει ο κίνδυνος καθόλου.
Μια κι δυο και τρεις έτρεξε σαν αθλητής.
Μπροστά στη πόρτα του σχολείου φτάνει, 
δεν προλαβαίνει να ανασάνει:
]
-Τρέξτε φίλοι μου να σωθείτε, έρχεται κατά δω κουνάβι φοβερό
το άκουσα με τα αυτιά μου, το είδα ολοζώντανο μπροστά μου.
Τρέξτε φίλοι , τρέξτε μη σκεφτείτε να με κοροϊδέψτε!!!!

Έγινε, παιδιά μου, στην ομάδα μεγάλη ανακατωμάρα,
φύγαν όλοι όπως - όπως για να σωθούν τοιουτοτρόπως.

Την άλλη μέρα στο σχολειό το Γκριζούλη περιμένουν με πανό.
Μα πού είναι πια να' ρθει, πολύ δε νομίζετε ότι αργεί, λένε όλοι.
-Εσύ φταις, Ασπρούλη, λέει ο Παρδαλός λαγός που  ήταν όλων αρχηγός. Του είπες λόγια  πικρά που ραγίζουν την καρδιά.

-Φίλοι μου, δεν ήθελα να τον πικράνω, μόνο να γελάσω λίγο παραπάνω! Σας παρέσυρα και σας, ελάτε όμως ας τα ξεχάσουμε όλα μονομιάς. Να, κάποιον βλέπω εκεί στο βάθος, ελπίζω να μη κάνω λάθος!

Ναι, ναι είναι ο Γκριζούλης, φώναξαν όλοι μαζί.
Καλώς τον  Γκριζούλη που έχει σίδερο καρδιά και τ' αυτιά του είναι σαν χωνιά, λέει ο Ασπρούλης.

-Μας έσωσες τη ζωή, μάλλον έχεις τέλεια ακοή, δεν είναι τα αυτιά σου για κοροϊδία, έχουνε πραγματική αξία!

Κι όλα μαζί τα λαγουδάκια λένε στον Γκριζούλη: 
Από δω και πέρα δε θα περιγελούμε
ότι περίεργο κι αν δούμε ,
γιατί αυτό που έχει αξία
είναι η ΑΓΑΠΗ κι η ΦΙΛΙΑ. 

6 Ιαν 2021

"Πολική αρκούδα, τι ακούς;": διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού

 Για το παραμύθι "Polar bear, polar bear, what do you hear" 
του Bill Martin Jr με εικόνες του Eric Carle, προτείνονται online παιχνίδια διδακτικής αξιοποίησης.


Βρείτε στα αγγλικά το κείμενο του παραμυθιού σε αφήγηση και με την εικονογράφηση του βιβλίου:
[μπορούμε να αναδιηγηθούμε την ιστορία στα ελληνικά χωρίς ήχο]

Ήχους ζώων μπορείτε να βρείτε 
σε μορφή αρχείου ήχου mp3 στον σύνδεσμο:

Βρείτε τα online παιχνίδια στον σύνδεσμο:


ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Google Ranking

ΟNLINE USERS

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ